Käthe Kollwitz, Yoksulluk, »Bir Dokumacı İsyanı« döngüsünün 1. sayfası, 1893-1897,
Käthe Kollwitz, Ölüm, »Bir Dokumacı İsyanı« döngüsünün 2. sayfası, 1893-1897,
Käthe Kollwitz, Dokumacıların isyan hazırlığı »Bir Dokumacı İsyanı« döngüsünün 3. sayfası,
Käthe Kollwitz, Dokumacıların Yürüyüşü, »Bir Dokumacı İsyanı« döngüsünün 4. sayfası
Kapıyı Ele Geçirmek – Saldırı, »Bir Dokumacı İsyanı« döngüsünün 5. sayfası
Käthe Kollwitz, Son, »Dokumacıların İsyanı« döngüsünün 6. sayfası
1893’ün başlarında Kollwitz, Gerhart Hauptmann’ın Dokuyucular adlı oyununun Berlin’de gösterimine katıldı. Oyun, 1844’te Silezyalı işçilerin ayaklanmasına dayanıyordu.
Käthe Kollwitz’in »Dokumacılar« serisinin yetkililer tarafından Hauptmann’ın oyunu kadar yıkıcı olarak görülmesi ve Kaiser Wilhelm II’nin 1898’deki Büyük Berlin Sanat Sergisi’nde seriye madalya vermeyi reddini beraberinde getirdi.
Dokuruz ha dokuruz, senin sonunu dokuruz, gece gündüz,
inleyen tezgâhlarda mekiklerimiz savrula savrula,
sana kefen dokuruz, ey koca almanya, sana kefen dokuruz,
dokuruz sana bir yuf, bir yuf daha, bir yuf daha,
dokuruz ha dokuruz, senin sonunu "ey sermaye sermaye!"
Heinrich Hein’e bu dizeleri yazdıran 1844 yılı için işçi sınıfının ilk büyük grevlerinden olan Silezyalı dokumacılar isyanı, işçi sınıfının burjuvazinin karşısında devrimci bir sınıf olarak kendini tarih sahnesinde bir kere daha göstermişti. Kathe Kollwitz, işçi sınıfının bu büyük isyanını ölümsüzleştiren büyük sanatçılar arasındaydı.