Ekim Devrimi’nin Sanatı

Ekim Devrimi’nin Sanatı Kitap Kapağı. Kitap Mihail Yurieviç Guerman ( 23 Şubat 1933 , Leningrad – 7 Mayıs 2018 , St. Petersburg ) tarafından derlendi. Kitap indirme linki; Guerman_Mikhail_Art_of_the_October

Ekim Devrimi’nin Sanatı, devrim sonrası gelişen sanatsal alanı bir bütün olarak incelemeye çalışıyor. Şöyle diyor önsözünde;

“Tüm bedeninle, tüm kalbinle ve tüm zihninle, Devrimi dinle,” diye yazdı Alexander Blok 1918’de. Asırlık bir monarşi düştüğünde “Devrimi duymak” ve yönünü kaybetmemek için tek başına yetenek yeterli değildi. Sanatçının cesur ve bilge bir yeteneğe sahip olması gerekiyordu. Sadece açlığın ve soğuğun değil, kendi şüphelerinin de üstesinden gelmek için, önemli olanı görmek için sanatçının korkusuz olması gerekiyordu. Ancak o zaman sanatı diğer insanların görmesini sağlayabilir, onlara tarihte eşi benzeri olmayan bir devrim olan “Devrimi nasıl dinleyeceğini” gösterebilirdi.

Devrimden sonra gelişen sanat akımlarından, propaganda-afiş sanatına hatta posta pulu tasarımına kadar baştan aşağı- aşağıdan yukarı, üretimden-tüketime, şehir yapılanmasından- doğanın bir bütününe çok boyutlu değişimin sanatla kurulan bağı gözler önüne seriyor.

Lenin 7 Kasım 1918’de Marx-Engels anıtının açılışında konuşuyor.

Ayrıca Lenin tamamen yeni bir şey önerdi: Anıtsal propaganda. Bu iki kelime birlikte bir paradoks oluştursa da, devrim kavramıyla yakından bağlantılıdırlar: propaganda, doğası gereği dinamik ve çağdaştır; diğer yandan anıtsallık, zamansıza yönelir. Lenin’in aklında olan, geçmişi, bugünü ve geleceği birbirine bağlamaktı. 1918 baharında Lenin, Halkın Eğitim Komiseri Anatoly Lunacharsky ile “büyük devrimcilerin anıtlarını dikmek” hakkında konuştu; Lenin ayrıca Moskova’da ve RSFSR’nin [Rusya Sovyet Federe Sosyalist Cumhuriyeti] diğer şehirlerinde anıtlar yapılması için önerilenlerin bir listesini de onayladı. Marx ve Engels’in ve on sekizinci ve on dokuzuncu yüzyılların büyük Rus devrimcilerinin isimleriyle birlikte Radishchev, Pestel, Herzen, Chernyshevsky, Khalturin ve Sophia Perovskaya’nın isimleri Danton, Marat, Saint-Simon, Fourier, Garibaldi, Blanqui ve Jaures’in isimleriydi. Yazarlar, akademisyenler ve besteciler de dahil edildi. Toplamda altmış yedi heykel parçası kurulması planlandı.

Lenin ve Sverdlov Kızıl Meydan’da barış ve ulusların kardeşliği için savaşarak yaşamlarını yitirenler için anıtın önünde

13- Heinrich Heine anıtı açılışı Petrograd 1918 Heykeltıraş – V. SINAİSKY

14- Emek Sarayı önünde kızıl metal işçisi anıtı- M BLOCH

9- Louis Blanqui Petrograd 1919- Heykeltıraş T. Zalkalns

Devrim, sokakların kükreyişidir,

kalabalığın ayak seslerinin sesli okunuşudur.
Yalnızca Devrimde,
göğsünü mermilere açabilirsin,
onları tüy gibi savurup atarak.

Nikolai Aseyev, “İşte Devrim”

Miting – 1919 Linocut- Vladimir Kozlinskv

Devrimin Kızıl Şimşeği- Ignaty Nivinsky

Dünyayı Sarsan On Gün kitap kapağı- Sergei Chekhonin

17-Yaşasın Dünya Komünist Devrimi! Poster. 1918. Voronej

18 Dünya Emperyalizmine Ölüm. Poster. 1919

19 Kapitalizm. Poster. 1919

20 İtilaf Barış Maskesinin Arkasına Saklanıyor. Poster. 1920

21 Milletler Cemiyeti. Poster. 1920

22 Ya Kapitalizmi Yıkarız Ya Da Her Yerimizde Yürür. Poster. 1919

Devrimden sonraki ilk yıllarda afişlerin ana veya en azından en gerekli sanat formu olduğu söylenebilir. Resimlerde, gazetecilikte veya hayata geçen-geçirilmeye çalışılan her yenilikte sanatsal ajitasyon-propaganda afişleri kullanılıyordu. Şöyle diyor yazar; Afiş düşünceyi harekete geçirdi, öfkeyi dile getirdi, coşkuyla köpürdü, kahkahayı kışkırttı, olaylara anında yanıt verdi ve haberleri gecikmeden iletti. Geceleri, sabahları sokaklara yapıştırılmak üzere afişler tasarlandı. Afişler, hayatlarının sadece bir gün olduğu bilgisi ile tasarlanmış olsa da, sanat tarihinde yıllar boyunca sürdüler. Sadece büyük olayların tanıkları olarak değil, aynı zamanda büyük ve titiz mükemmellikleri nedeniyle de sürdüler. En az araçla maksimum bilgi: bu, nüfuz eden içgörü ve gerçek işçilik olmadan, Devrime derin bir inanç olmadan imkansızdı.